Κρίση, ανεργία, μετανάστες. Λέξεις που κατά κύριο λόγο πάνε μαζί στις αντιλήψεις που κυριαρχούν σήμερα. ΜΜΕ, κράτος, εθνικιστές και γενικότερα σύσσωμος ο εθνικός συρφετός έχουν βαλθεί να επιβάλουν τους διαχωρισμούς στις ζωές και την καθημερινότητά μας, σύμφωνα με τους ρόλους που το σύστημα απλόχερα μας μοιράζει.
Τα αφεντικά επιτίθενται στην κοινωνία ρίχνοντας τους μισθούς, απολύοντας εργαζόμενους και προσπαθώντας να δημιουργήσουν ρήγματα στο εσωτερικό της εργατικής τάξης με τον διαχωρισμό σε ξένους/ντόπιους. Σε αυτή την προσπάθεια έχουν ταχθεί ολόψυχα και διάφοροι πατριώτες, εθνικιστές και λοιποί, είτε με τον ρατσιστικό λόγο διάφορων τηλεπερσόνων και πολιτικών, είτε με βίαιες επιθέσεις ενάντια σε μετανάστες, ενώ οι διαχωρισμοί ισχυροποιούνται θεσμικά, τόσο στην Κύπρο, όσο και γενικότερα στην Ευρώπη με την προσπάθεια της δημιουργίας της Ευρώπης-φρούριο, που προσπαθεί να γίνει ανοιχτή σε ελάχιστους (κυρίως από άλλες χώρες του δυτικού κόσμου).
Το «πρόβλημα της μετανάστευσης» είναι αποτέλεσμα ενός συστήματος που σπέρνει πολέμους, φτώχεια και πείνα σε τριτοκοσμικές χώρες (συνήθως πρώην αποικίες) έτσι ώστε τον φυσικό τους πλούτο να τον εκμεταλλεύονται τα διάφορα ντόπια και ξένα μεγαλο-αφεντικά. Την ίδια ώρα, τα ίδια αφεντικά εκμεταλλεύονται τους εργαζόμενους που φεύγουν από τις χώρες τους για να αναζητήσουν καλύτερες συνθήκες αλλού, και διαμορφώνουν τις συνειδήσεις των ανθρώπων ώστε να μείνουν πιστοί στο ρόλο-φυλακή που τους έχει επιβληθεί.
Γι’ αυτό λοιπόν, εμείς δηλώνουμε πως είμαστε συνειδητά ξένοι και ορκισμένοι εχθροί του κόσμου της εκμετάλλευσης, της καταπίεσης και των απαρτχάιντ. Εναντιωνόμαστε πολεμικά σε κάθε έκφανση του εθνικού παραληρήματος (από όπου και αν προέρχεται) και τα τείχη που ορθώνουν ανάμεσά μας γιατί αντιλαμβανόμαστε πως είναι ακόμα μια μεθόδευση ώστε να μας κρατούν υποταγμένους με το να κατασκευάζουν ανύπαρκτους εχθρούς και να μας χωρίζουν σε στρατόπεδα για να αλληλοσπαραχτούμε.
Καταλαβαίνουμε την ανάγκη για αντιφασιστικό αγώνα ως μέρος του κοινωνικού πολέμου και της απελευθερωτικής προσπάθειας, αφού οι φασίστες και τα εξουσιαστικά ιδεολογήματα του εθνικισμού και του ρατσισμού είναι δημιούργημα του ίδιου του συστήματος. Δεν πέφτουμε όμως στην παγίδα να υπερασπιζόμαστε την αστική δημοκρατία, αφού γνωρίζουμε καλά πως πίσω από το πέπλο της ‘δημοκρατίας’ κρύβονται μηχανισμοί ολοκληρωτισμού, και είναι η ίδια η ‘δημοκρατία’ που καλλιεργεί τον εθνικισμό, μέσα από την εκπαίδευση, τα ΜΜΕ και τους θεσμικούς διαχωρισμούς. Είναι οι απανταχού δημοκρατίες που έχουν κατασκευάσει τα σύνορα, τα τείχη, καθώς και τα έθνη, (που ιδιαίτερα στην Κύπρο είναι σε μεγάλο βαθμό πρόσφατη «εφεύρεση» αφού οι ιδέες περι εθνικής συνείδησης και μητέρων πατρίδων εισάχθηκαν τον καιρό της Αγγλοκρατίας ως μέρος της τακτικής «διαίρει και βασίλευε») για να μας κρατούν χωριστά.
Ένας ακόμα τρόπος που τα αφεντικά διαχωρίζουν την εργατική τάξη είναι ανάμεσα σε δημόσιους – ιδιωτικούς υπαλλήλους. Η σημερινή επίθεση στα δικαιώματα των δημοσίων υπαλλήλων επικροτείται πανηγυρικά από τους ιδιωτικούς. Η αυριανή επίθεση στα δικαιώματα των ιδιωτικών θα ικανοποιήσει ίσως τους δημοσίους που θα δουν τους αντίζηλούς τους να υποφέρουν κι αυτοί. Η κοινωνία μας ολόκληρη αντικατοπτρίζεται στο ότι αντί οι ιδιωτικοί να παλεύουν για μερικά από τα αυτονόητα δικαιώματα που δεν έχουν, κατηγορούν τους δημόσιους ότι έχουν πολλά κεκτημένα! Το ποιος βγαίνει κερδισμένος από αυτή τη γελοία «δια-ταξική» διαμάχη το αφήνουμε στην κρίση σας…
Όσο αφορά τους μετανάστες, δεν είμαστε ούτε θέλουμε να γίνουμε οι προστάτες τους, αλλά θέλουμε να παλέψουμε μαζί για όσα μας αξίζουν. Σήμερα είμαστε όλοι υπό επίθεση και εμείς ως μαθητές έχουμε ένα ιδιαίτερα ζοφερό μέλλον μπροστά μας ως μελλοντικοί εργαζόμενοι. Αν όμως δεν αντισταθούμε, αν δεν κάνουμε πράξη τον κοινό αγώνα των καταπιεσμένων πέρα από τους οποιουσδήποτε διαχωρισμούς, τότε θα είμαστε άξιοι της μοίρας μας.
Για ένα κόσμο χωρίς σύνορα, εξουσία κι αφεντικά
Μαθητική Ομάδα Σκαπούλα