Κείμενο που μοιράστηκε τις τελευταίες μέρες.

(ενάντια στην κρίση αυτό είναι σωστό: αυτόνομη οργάνωση και μίσος ταξικό)

Η πρωτομαγιά αποτελεί μέρα ταξικής μνήμης και αντίστασης. Είναι σηματοδότης των αγώνων που δόθηκαν και των αγώνων που πρέπει να δοθούν. Ιστορικά το 1886 ξέσπασαν μεγάλες απεργίες στο Σικάγο. Οι εργάτες είχαν σαν κύριο απαίτησή τους την καθιερώση του οκταώρου εργασίας – πράγμα που κέρδισαν με την αποφασιστικότητα και τη μαχητικότητά τους.

Μέρες σαν την πρωτομαγιά μας θυμίζουν πράγματα που από καιρό έχουν ξεχαστεί. Οι κομματάρχες, συνδικαλιστές, δημοσιογράφοι και γραφειοκράτες που τάχα τιμούν τους νεκρούς του Σικάγο και χύνουν κροκοδείλια δάκρυα είναι υποκριτές! Γιατί κάνουν ότι ξεχνάνε τον «εξτρεμιστικό» χαρακτήρα που είχε εκείνος ο αγώνας.

Το σχολείο ως εργαλείο του κράτους για να φτιάξει έτοιμα ρομπότ-εργάτες, μας φορτώνει με την ιδεολογία τους. Καταφέρνουν να μας κάνουν να νιώθουμε ότι στο μέλλον θα πρέπει να σεβόμαστε κάθε αφεντικό (και τις εντολές του) και μας πλασάρουν μια μικροαστική ζωή. Έτσι μέρες σαν την πρωτομαγιά μπορεί να μην τις έχουν ακούσει πολλοί μαθητές αφού στα σχολεία γιορτάζουμε μόνο τους “εθνικούς” αγώνες.

Τα καταναλωτικά όνειρα σβήνουν σήμερα και δεν υπάρχει χώρος για αυταπάτες. Τα κυπριακά αφεντικά που χτυπήθηκαν από την κρίση θα προσπαθήσουν να ανασυνταχθούν πάνω στις δικές μας πλάτες, και ως μαθητές και μαθήτριες έχουμε σημαντικές μάχες μπροστά μας.

Επειδή όσο βασιλεύει το κεφάλαιο οι αγώνες μας δεν γνωρίζουν ούτε από φυλές, ούτε από φύλο ούτε από εθνικότητες. Επειδή τα προβλήματα μας είναι συλλογικά και έτσι πρέπει να αναζητήσουμε τις λύσεις τους. Επειδή η επιβίωση δεν είναι «όλοι εναντίον όλων» αλλά συλλογική μάχη. Επειδή δε θα αφήσουμε να μας πνίξει η μιζέρια και η κατάθλιψη.

Όλοι μαζί, άντρες και γυναίκες, ντόπιοι και ξένοι ενώνουμε τις γροθιές μας
Διαδηλώνουμε την πρωτομαγιά:
13:00 προσυγκέντρωση_15:00 πορεία (πλ. Ελευθερίας)

Οι αγώνες δεν γίνονται μέσα σε club και cafe…
Θα τα πούμε στους δρόμους!